หลังจากที่ได้รับแจ้งว่าวันที่ 6 กันยายน 2562 ทางผู้จัดงานสื่อขอให้เดินทางไปรับรางวัลที่ จ.ลำปาง ความตื่นเต้นก็เข้ามาในชีวิตอีกครั้ง อยากพาเด็กๆไปด้วยจัง เพราะเรื่องที่ได้รับรางวัล คือสิ่งที่แม่เขียนก็จริง แต่เป็นเรื่องของพวกเค้า การเดินทางของ Homeschool…..
ก่อนเดินทาง แม่เคลียร์งานเยอะเลย ทั้งทำเทปรายการ ล้างรถ ไปสระผม เก็บผ้า รับเสื้อ รับปูนึ่ง ก็เกือบบ่าย เดินทางไปลำปางกันตอน 4 โมงเย็น
ถึงลูก…ลูกรัก แม่ชอบบรรยากาศแบบนี้มาก ลูกๆเก็บผ้ากับพ่อใส่กระเป๋ารอแม่เรียบร้อย เด็กๆนั่งคาร์ซีทของตัวเอง เปิดเพลงตั๊กแตนต่อยมวย หยอกกันคิกคัก การพาเด็กๆเดินทางตั้งแต่ยังเด็ก หนูร่าเริงสนุกสนานทุกครั้ง เวียงพิงค์ตั้งใจจะไปว่ายน้ำที่โรงแรมมาก แต่แม่เชคแล้วไม่มีสระ (ลูกคงคิดว่าเหมือนดุสิตที่ภูเก็ต 55) มีวีดีโอให้ดูด้วยนะ อ่านไป ดูภาพบรรยากาศไปได้เลยจ้ะ
แปะเพลงตั้กแตนต่อยมวยที่เด็กๆตลกขบขันจ๊ะ แม่ไม่รู้ว่าลูกขำอะไร55 แม่ก็ขำลูกที่ลูกขำตั๊กแตนนี่แหล่ะ
เราซื้อหนม สาหร่าย ถั่วแระญี่ปุ่นกินกันระหว่างทาง นานๆเด็กๆจะได้กินขนมกรุบกรอบ พอแม่อนุญาตก็ถูกอกถูกใจ ขับรถชมธรรมชาติสวยๆ แป๊บเดียวถึงลำปาง เห็นรถไฟด้วย ครั้งหน้าแม่ว่านั่งรถไฟกันมาก็ดีนะ เชคอินโรงแรม กินข้าวที่ร้าน “ครัวรันเวย์” เห็นเครื่องบินเทคออฟไปหนึ่งลำ แล้วกลับมาโรงแรม หลับกันคร่อกๆ
ตื่นเช้ามาได้เวลาไปงานสื่อ เดินทางไปพร้อมเพลง “ตะลุกตุ๊กแก” เด็กๆร้องในรถกันครื้นเครง แปะเพลงไว้ให้คิดถึง
กว่าจะแต่งตัวกินข้าว ปาไปเกือบ 10 โมง เปลี่ยนชุดเป็นเสื้อทีม “เลี้ยงลูกให้โตไปกับหนังสือ” แล้วไปกันเล้ยยยย งานจัดที่ มหาวิทยาลัยสวนดุสิต ศูนย์การศึกษานอกที่ตั้งลำปาง นี่เป็นครั้งแรกที่เรามาที่นี่กัน ห้องประชุมสวยและกว้างขวางมาก
ลงทะเบียนเข้างานด้วยความเสื้อทีมที่ขอความกรุณาแม่นุชทำให้อย่างเร่งด่วนของ เพจ เลี้ยงลูกให้โตไปกับหนังสือ
ลืมบอกไป ขออวดหน่อยจ้า แม่แต่งหน้าเอง มีลูกรักอันใหม่ที่อยากเม้าท์มอยมาก คือ Nars Orgasm 2019 Collection แม่ได้มาแบบงงๆ ผ่านเคาท์เตอร์แล้วสวยดี BA ป้ายยาได้ Endless Orgasm Palette มา ใช้แล้วชอบมาก มี 6 สีกรุบกริบวิ๊งวับ เนื้อครีมนุ่มๆ ทาตา แก้ม ปาก มันจะวิ๊งๆผิวดูโกลวๆ และ Orgasm Blush สีชมพูลูกพีชและชิมเมอร์ประกายทอง ปัดแก้มเบาๆ ไว้รอรีวิวตอนต่อไปเนาะ แต่งหน้าเบาๆบางๆ
เข้ามาด้านในห้องจัดงาน ขอบอกว่าห้องของมหาวิทยาลัยสวนดุสิต ศูนย์การศึกษานอกที่ตั้งลำปาง สวยมาก กว้างขวาง แอร์เย็นสบายไม่หนาวเกินไป แสงสีเสียงพร้อมมาก เหมาะกับการจัดอีเว้นท์แนวนี้จริงๆ (คนชอบจัดอีเว้นท์อย่างแม่จิ๊บเห็นแล้วคืออยากได้ห้องแบบนี้ไว้ที่ทำงาน) วันนี้งานรวมพลังสื่อสร้างสรรค์ฯ วันนี้จุผู้ร่วมงานทั้งสิ้น 750 คนค่ะ
ในระหว่างที่เรามาถึง ก็มีการเสวนาเรื่องสื่อและรางวัลที่ได้รับทั้ง 5 ประเภท รวมถึงการผนึกกำลังสื่อสร้างสรรค์ สร้างนิเวศน์สื่อที่ดีตามชื่อของงาน และภาคบ่ายก็จะมีการมอบรางวัล แต่ละรางวัลนำเสนอสื่อที่สะท้อนสังคมในหลากหลายมิติ
ขอเชคอินกับป้ายสื่อปลอดภัยหน่อยนะคะ ทางผู้จัดงานนำงานที่ได้รับรางวัลมาจัดแสดงด้วยค่ะ ใครรับรางวัลไหนกันไปบ้าง เชิญชมในภาพได้เลยค่ะ
ถ่ายกับป้ายรางวัลเราหน่อยเนอะ ความพ่อลูก ความตากล้อง ความดิวงานที่เชียงใหม่ในขณะที้่ตัวอยู่ลำปาง ความเฝ้าลูกชายหลับ ยกให้ “ความพ่อหนึ่ง 555”
แม่จิ๊บพาชมรางวัลประเภทต่างๆนะคะ มี 4 ประเภทด้วยกันและมีรางวัลเกียรติยศด้วย งานนี้ทั้งเด็กและเยาวชน ครอบครัว สังคม แรงบันดาลใจ ภาษาถิ่น มากันครบครันค่ะ
เข้างานมาปุ๊บเจอบูธเชียงใหม่อ่านปั๊บ ระบายสีเลย ลูกสาวชอบมากๆ ขอให้ได้ระบายสีพี่เค้ามีความสุข
ลูกสาวไปเพ้นท์มือจากพี่ๆนักศึกษา เอามาอวดแม่ สวยงามมากค่า
ไปเล่น Puppet กับเพื่อนๆในงานที่บูท Mommy Puppet งานอะไรที่มีของให้เด็กๆเล่นและสนุกสนาน พ่อแม่อย่างเราๆก็สบายใจ และเหนื่อยน้อยหน่อย ลูกเล่นเพลิน อากาศเย็นสบาย ตอนเที่ยงมีอาหารจากสวนดุสิต คนโตกินเสร็จแต่คนเล็กยังหลับอย่างสบายใจ
เด็กๆไม่ได้รู้จักกันมาก่อน แต่ความเป็นเด็ก ความสนุกทำให้เค้าต่อติดง่าย คลิกไว เล่นกันสนุกสนาน กำแพงของเด็กนี่มันบ๊างบาง ทะลายง่ายจริงๆค่ะ โกรธไม่นาน เป็นเพื่อนกันแม้ยังไม่รู้ชื่อ ความสนุกทำให้ได้มิตรภาพและการเรียนรู้
พี่คนโตช่วยฉายไฟ น้องๆหยิบรูป Puppet มาเล่น ตอนแรกกลัวลูกมานั่งรองอแง นั่งแกร่ว ที่ไหนได้ ลูกหนุกหนานไม่ยอมเลิก
ต่อด้วยทำของเล่นพื้นบ้าน ถ้าดูในวีดีโอจะเห็นของเล่นเป็นไม้ที่แกะเป็นรูปสัตว์ต่างๆ เช่น ช้าง หมู วัว ไก่ นกฮูก พอเอาปากเป่าก็จะเป็นเสียงร้องของสัตว์ แม่เหมามาทุกแบบเพราะหายากและเล่นสนุก สิริรวม 600 บาท ได้ของแถมเพียบ
บูธกลุ่มเพื่อนเด็กเยาวชน ปาปิงปองกันไป
งานภาคบ่ายเริ่มด้วยการแสดงเพลงโฟล์คซองและบทเพลงจากดอยสูง ของพี่น้องปกากะญอ อาจารย์สองท่านเล่นเครื่องดนตรีพื้นเมืองชาวปกากะญอ ชื่อ “เตหน่ากู” เพราะมากกกกกกกก ฟีลฟังเพลงคือนั่งบนดอย ดูดาว ดูป่าเขา อากาศเย็นๆ แม่จิ๊บคิดถึงตอนไปอ่านนิทานให้เด็กๆชาวลัวะฟังเลย (เพลงนี้พูดถึงเรื่องของการสื่อสารผ่านลายผ้าของชนเผ่าและการย้ำเตือนให้ไม่ลืมรากเหง้าชาวปกากะญอ)
พอบ่ายๆท่านประธานมาเปิดงานแล้วจ้า เปิดงานโดยตีกลองปู่จาและลั่นฆ้องเพื่อประกาศนิเวศน์สื่อที่ดี
งานนี้หน่วยงานที่สนันสนุนคือกองทุนสื่อปลอดภัยและสร้างสรรค์ค่ะ
ได้เวลาเราขึ้นไปรับรางวัลกันแล้ว รางวัลสื่อส่งเสริมครอบครัวและสังคม ที่เราได้เป็นรางวัลพิเศษค่ะ (ปกติมีเฉพาะรางวัลดีเด่น) ต้องขอบคุณคณะกรรมการที่พิจารณาให้รางวัลเป็นกำลังใจกับเรา
ก่อนที่จะถึงช่วงนี้เราได้เตี๊ยมกับเวียงพิงค์แล้ว ว่าขอให้หนูเดินขึ้นเวทีไปกับแม่ ส่วนแม่จะอุ้มน้องขึ้นไปด้วย ซักซ้อมความเข้าใจ พี่เวียงพิงค์ไม่งอแงเลย ส่วนน้องภูเริ่มหิวนม แม่ชักจะหวั่นๆ เตี๊ยมกะพ่อว่าถ้างอแงให้พ่ออุ้มออกไปสงบสติอารมณ์นะ เพราะลูกเราไม่ได้น่ารักสำหรับทุกคน แต่สุดท้าย พอได้ขวดน้ำน้องภูก็เก่งมาก ไม่งอแง แม่นี่เห็นยิ้มๆคือลุ้นมากกกกกกก
ถ้าเคยทำอีเว้นท์จะรู้เลยว่าเด็กและสัตว์เลี้ยงคือสิ่งที่มนุษย์อีเว้นท์จะกลัวมาก เพราะคอนโทรลไม่ได้
ลูกชายชี้ไปชี้มานี่ไม่ได้อะไร จะไปตีกลองบนเวที ลุ้นจริ๊งอิแม่เอ้ยยย รับรางวัลเรียบร้อย ประกาศไปทุกรางวัล ได้เวลาถ่ายรูปหมู่
ยินดีกับทุกๆรางวัลด้วยนะคะ
และสัญลักษณ์นี้แหล่ะ คือสื่อปลอดภัยและสร้างสรรค์ที่จะโบยบินเป็นพลังร่วมใจกัน ประกาศให้โลกรู้ว่าเราจะสร้างนิเวศน์สื่อที่ดีร่วมกัน
เราประกาศเจตนารมย์สื่อปลอดภัยและสร้างสรรค์ร่วมกัน
เสร็จงานก็เดินทางกลับบ้านอย่างไวว่อง เพราะสามีมีงานรอต่อแล้ว กลับถึงบ้านอุ่นปูเนื้อแสนอร่อยแล้วมาล้อมวงกินกัน ดูการ์ตูนในวันฝนปรอย กับความภาคภูมิใจที่สื่อเล็กๆที่เราทำและได้รางวัลครั้งนี้
สิ่งที่เป็นรางวัลให้เราในวันนี้มากที่สุดคือ…….แม่ได้นิสัยการเก็บข้อมูล ทักษะการเขียน ประสบการณ์การทำ Homeschool โดยอัตโนมัติ ส่วนลูก ได้ขนมเป็นรางวัลคนละห่อตามคำเรียกร้อง และเงินรางวัลส่วนหนึ่ง ขอมอบให้ปู่กับย่า ผู้ซึ่งอยู่เบื้องหลังของแม่ “แม่จะทำงานแบบนี้่ไม่ได้เลยถ้าไม่มีปู่กับย่าคอยเป็นคนช่วยดูแลเด็กๆให้”
สำหรับพ่อ แม่ขอจุ๊บเป็นรางวัลแล้วกันนะ พอจุ๊บพ่อทีหนึ่งหันไปมองมนุษย์เด็กสองคนบนคาร์ซีท คนหนึ่งขำเอิ๊กอ๊าก อีกคนแยกเขี้ยวยิงฟันให้ แล้วทำเสียง ฮึ่ยยยย!!!! …. ขอบคุณที่ลูกยินดีปรีดากับการแสดงความรักของแม่กะพ่อในครั้งนี้ 5555
จริงๆแล้วการเขียนบทความนี้ ก็ไม่ได้ต่างกับการทำ Homeschool เท่าไหร่นัก
การทะลายความกลัวบางอย่างในใจ กลัวว่าเราจะเขียนผิดไหม ใครจะอ่าน จะเริ่มต้นเขียนตรงไหน ยังไงดี พอๆกับการทำ Homeschool นั่นแหล่ะ จะเริ่มตรงไหน ยังไง แต่พอยิ่งทำ ความคิดและประสบการณ์มันผลักเราไปข้างหน้าทุกวันก็ยิ่งสนุก ได้ช่วยเหลือคนอื่นๆอีกทางหนึ่ง เป็นการแบ่งปันข้อมูลข่าวสารที่เป็นประโยชน์ แถมพอเขียนผิด มีเพื่อนๆในเครือข่ายมาช่วยดู แชทหลังไมค์มาช่วยบอก
จริงๆแล้วแม่จิ๊บเริ่มเขียนเรื่อง Homeschool ตอนแรก ก็เขียนผิดเลย จำได้แม่นมากว่า “คุณโอม Vnatat Thunwimolbhute” จากกลุ่ม “Homeschool Network” ส่งข้อความมาบอกด้วยความสุภาพและน่ารัก คุณโอมอาจไม่รู้ว่า วันนั้นแหล่ะ คือวันที่รักในคำแนะนำคุณโอมมาก คืออธิบายยาว เป็นขั้นเป็นตอน แม่จิ๊บตั้งใจว่าจะทำความเข้าใจมากขึ้น และช่วยคนอื่นๆให้มากขึ้นในสิ่งที่เราถนัด รวมไปถึงบันทึกข้อมูลเพื่อวันข้างหน้า เราจะได้เอาเรื่องนี้มาทำให้ลูกคนที่สองต่อ นั่นคือจุดเริ่มต้น มาจนถึงวันนี้
ก่อนนอนคืนนี้ แม่ไม่ลืมชมลูก หนูสุดยอดมากทั้งสองคน หนูช่วยแม่ได้มาก แม่ภููมิใจมาก อะไรเป็นคำชมงัดออกมาหมด เพราะวันนี้เวียงพิงค์ไม่งอแงเลย เดินขึ้นเวทีสบายๆ (ถ้างอแงแล้วให้อุ้ม แม่คงต้องใช้แผน B อุ้มสองข้าง ข้างละคน ไม่ก็ขึ้นไปคนเดียว ) และขอบคุณน้องภูที่หลับเก่งมาก 55 ขอบคุณน้องๆ ม.ราชภัฏลำปางที่เป็นเพื่อนเล่นกับลูก จนลูกบอกเพื่อนๆหนูเยอะมาก 555 และแน่นอน ถ้าอยากศึกษาเรื่องราวของ Homeschool ในแบบที่แม่จิ๊บทำมาเป็นสเต็ป ขอมาได้ตามไลน์แอดนี้เลยค่ะ
ชมการถ่ายทอดสดได้ที่ตรงนี้ค่ะ ขออนุญาตลิงค์เพจ กองทุนสื่อปลอดภัยและสร้างสรรค์
