“จิ๊บ หนูรู้จักหนังสือลอยน้ำไหม” อาจารย์ท่านหนึ่งที่แม่จิ๊บเคารพมากๆถามแม่จิ๊บ ตอนนั้นจำได้ว่ากำลังตั้งท้องจวนจะคลอดลูกคนแรก (น้องเวียงพิงค์) แม่จิ๊บตอบกลับไปว่า “รู้จักค่ะ หนังสือเด็ก หนังสือลอยน้ำ” เหมือนจะผ่านๆตาคลับคล้ายคลับคลา แต่มันคงเป็นหนังสือที่ไม่เปียก “เพราะมันลอยน้ำ” แม่จิ๊บคิดเองเออเองในใจคนเดียวและเมื่ออาจารย์ท่านนั้นให้หนังสือลอยน้ำเป็นของขวัญลูกสาว แม่จิ๊บจึงได้เปิดโลกหนังสือเด็กตั้งแต่ตอนนั้นเป็นต้นมาค่ะ
สำหรับเด็กเล็กนั้น"หนังสือไม่จำเป็นต้องใช้สำหรับอ่าน และแท่งไม้ไม่จำเป็นต้องเอาไว้ใช้เรียงเล่น"บางส่วนบางตอนจากหนังสือ "รอให้ถึงอนุบาลก็สายเสียแล้ว"ของ "มาซารุ อิบุกะ"